Տասնութ, և այս անգամ շատ թեժ և գոլորշի պատմություն է, որտեղ այս սեքս պատմությունը սեքս է խաղում մութ սենյակում: Լուսնի լույսը կարծես դիպավ փոքրիկ սենյակի պատուհանի վանդակին։ Պատկերացրեք սենյակի անկյունում ոլորված մարմնի ուրվագիծը: Ռենան գլուխը թաղեց ծնկները գրկած ձեռքերի ծալքերի մեջ։ Նրա շարժվող ուսերը ցույց էին տալիս, որ փոքրիկ աղջիկը լաց է լինում։
Սեքս պատմություն Խաղալով սեքս մութ սենյակում – Ռենան բարձրացրեց գլուխը՝ անիծելով լուսնի լույսը, որը հարվածել էր իր դեմքին, որը արցունքների հետքերով ներկված էր նրա սրտում: ― Ինչպե՞ս կարող եմ ներել նրան… ― Ռենե… ախ.. Ռենե․․․ նրա բերանը կիսաբաց շշնջաց։ Արցունքները թափվեցին նրա այտերից նրա թեւին:
Կողքի հեռախոսի ընդունիչը զբաղված էր հնչում։ Ռենան գլուխը նորից գցեց գիրկը, և նրա ուսերը նորից սկսեցին կծկվել։ Տասը կիլոմետր հեռավորության վրա, նույն ժամանակ: Ռենեն իր C35-ը խփեց հատակին՝ մի պահ դիտելով, թե ինչպես են մեքենայի կտորները ցրվում բոլոր ուղղություններով։ Ռենեն բոլոր տասը մատներով բռնեց նրա մազերից։
Խենթ… ամեն ինչ խենթ է, մտածեց ինքն իրեն։ ― Ռենա… բզիկ։ Սեր իմ… ես… ― Ռենեն ընկավ անկողնու վրա՝ աչքերը թափառելով դեպի իր սենյակի առաստաղը։ Երազում փոքրիկ աղջկա դեմքը գրկում… որը վերածվեց բարկության ու տխրության բոցաշունչ պատկերի, որը ճառագում էր աղջկա ձայնի տոնայնությունից, ով մի քանի րոպե առաջ դեռ զրուցում էր նրա հետ։
Ռենեն աջ թեւով փակեց աչքերը, թեև դեռ մի փոքր ամաչում էր իր սիրելի սենյակից, տեսնելով, որ նա արցունքներ է թափում։ Ինչ-որ տեղ, երկրորդ հարկ, նույն ժամին։ Ռինան բարձրացրեց ձայնը իր Walkman-ի վրա: Թույլ տալով, որ իր սիրելի երաժշտության ձայնը լցվի իր ականջները: Նրա ձեռքերը շարժվեցին՝ բացելու գրականության էջերը իր առջեւ։
― Ահ, ես պետք է շատ սովորեմ, որպեսզի կարողանամ արագ ավարտել… հետո… Նրա աչքերը նայեցին իր մահճակալի կողքի սեղանի վրա դրված լուսանկարի շրջանակին։ Նրա ձեռքը վերցրեց լուսանկարի շրջանակը, իսկ շուրթերը համբուրեցին տղայի դեմքը, ով իրեն ժպտում էր դիմացի լուսանկարի միջով։ Բաժակ.. բաժակ.. Ռինան նորից ու նորից համբուրեց լուսանկարը՝ պատկերացնելով տղայի ջերմությունը, որը գրկում է իրեն, համբուրում, շոյում է նրան.. սովորում.. սովորում.. Ռինան հիշեցրեց իրեն, քանի դեռ ձեռքերը չեն սկսել քոր գալ.
Երկու լիալուսին առաջ. Տղան, ով միայն շապիկով էր, կարծես զբաղված էր մաքրելով իր մեքենան։ Նրա ձեռքերը զգուշորեն քսում էին մեքենայի մակերեսը, երբեմն սրբելով ճակատի ու քունքերի քրտինքը։ ― Ա՜խ… այնքան շոգ է, ― հայհոյեց նա ինքն իրեն։ Ռենեն բռնեց նրա ոտքերի կողքին ընկած գուլպանը, կանգնեց և սեղմեց ցողացիրը ձեռքին։
Նա փորձեց ջուրն ուղղել դեպի դեմքը, ա՜խ… ինչ թարմ էր։ Նա զգուշորեն ողողեց մեքենան՝ համոզվելով, որ ամբողջ կեղտը հալվել է ճանապարհի վրա: Հանկարծ նրա ականջները որսացին ինչ-որ բանի բախման ձայնը։ Նրա աչքերը խուզարկեցին, մինչդեռ գուլպանը բռնած ձեռքը շարունակում էր ջրի շիթը ուղղել դեպի իր մեքենան: Կես ժամ առաջ. «Քույրիկ… որտե՞ղ… ասացիր, որ ուզում ես ինձ զբոսանքի տանել»։ Մեծ աղջիկը ծույլ ասաց. «Հիմա? Սա ձեր պատասխանատվությունն է…»: Հեռուստացույցի հեռակառավարման վահանակը դեռ ձեռքին էր։
«Կաակկ..!!» Ռենան բռնել է քրոջ ուսը՝ ստիպելով քրոջը ասել, թե ինչ է խոստացել։ «Այո… դա արվեց»: Ռինան զվարճալի ծիծաղեց քրոջ փչացած պահվածքի վրա։ «Դե, այդպես է», – մտածեց նա, եթե միայն կրտսեր քույր ու եղբայր ունենար, որը պատահաբար փչացած և հուսահատ էր: Ռինան քայլում էր փոքրիկ փողոցով, անցնող տներով, որոնք ամայի էին թվում։ Նրա կրտսեր եղբայրը, որ նստած էր ետևում, կարծես վայելում էր օրվա թեժ մթնոլորտը, իսկ մեծ եղբայրը երբեմն սրբում էր քրտինքով թրջված ճակատը։ Ռինան զգաց, որ քրտինքի հատիկ հարվածեց իր աչքին… օ՜հ… Ռենեն տեսավ մի կատու, որը կաղում էր և անհետանում տան ցանկապատի հետևում:
Ռենեն ծիծաղեց ոչ թե կատվի նյարդային պահվածքի, այլ դիմացի երկու աղջիկների վրա, ովքեր մեղադրում էին միմյանց։ «Ահա թե ինչու, եթե ուշադիր քայլես…»,- ձայնը լսելով ցնցվեց Ռինան և դադարեցրեց վեճը քրոջ հետ, որը դեռ մռայլ էր: «Ռենե․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․․
-Ռենեէհ…,- Ռինան շունչը պահեց, երբ Ռենեի շուրթերը կրքոտ համբուրեցին նրա շուրթերը: «Ահա իմ քույրը, գիտես»: «Ուղղակի թողեք, թողեք ընկեր գտնեմ.. հեհե… — Ա՜խ… Ռենե։ Ռինան կրծքից հանեց Ռենեի ափը, դուրս եկավ հյուրասենյակից, իսկ Ռենեն, որը ծիծաղում էր, մոտեցավ կրտսեր եղբորը, որը երկար տրտնջում էր տանից դուրս։ «Ահա… զգուշացե՛ք… ցավում է»: Ռինան Բետադինի մեջ թրջված բամբակը քսել է քրոջ ծնկի վերքին։ Ռենան կռեց հոնքերը՝ զսպելով նրա ծակոտիները թափանցող Բետադինի արձագանքի ցավը: Ռենեն դուրս եկավ մի բաժակ ջրով.
«Ահա, խմիր…»։ Ռենան վերցրեց բաժակը Ռենեի ձեռքից և խմեց այն՝ չհասցնելով տեսնել Ռենեի ձեռքը, որը սահել էր քրոջ վերնաշապիկի մեջ, նա մի պահ սեղմեց, մինչ Ռինան արմունկը շարժեց։ Ռենեն ժպտաց, երբ տեսավ, թե ինչպես են եղբայրները ձեռքով անում իրեն, մինչ նրանց մոտոցիկլետը նորից շեղվեց և այս անգամ քիչ մնաց դեպի մայթ։ Ռենեն դեռևս հասցրել է լսել իր կրտսեր եղբոր հառաչանքները, ով երկար հայհոյում էր, մինչև մոտոցիկլետը վերջապես անհետացավ հեռվում։ Երկու շաբաթ անց՝ շաբաթ երեկոյան։ «Օ՜հ», Ռինան բռնեց ստամոքսը, որը ցավոտ էր: Նրա ճակատի մկանները սեղմվեցին։ Ռինան զգում էր Ռենեի ձեռքն ուսին։ «Ռինա, դիմացիր»։ Ռենեն խուճապահար ասաց. «Դեղատուն.. դեղ.. հհգգնն.».
Ռինան հառաչեց ցավից։ «Հը՞ Ո՞ր դեղատանը։ Ի՞նչ դեղամիջոց։ -Ռենա…,- Ռինայի ցուցամատը ցույց տվեց հյուրասենյակի կողմը։ Ռենեն անմիջապես վազեց, տեսավ Ռենային հեռուստացույցի դիմաց պառկած։ «Ռեն, եղբայրդ մահացել է…»։ Ռենան անմիջապես վազեց և բռնեց քրոջ փորը, որը դեռ ծամածռում էր։ -Դու՜հ… ինչու պապա մաման այստեղ չէ, էլի…,- նրա ձայնը խուճապահար հնչեց: -Գնիր… փող.. սեղանի վրա…- շնչակտուր ասաց Ռինան: Ռենան անմիջապես վազեց խոհանոց, վերցրեց մի շարան փող, որը դրված էր ճաշասեղանի վրա։ «Արի…», – Ռենեն առաջնորդեց ելքը. Ռենեն բռունցքը նետել է իրեն ամենամոտ կանգնած երիտասարդներից մեկի ծնոտը՝ ստիպելով երիտասարդին ընկնել։
Նրանց շուրջը իսկույն ամբոխ է հավաքվել։ Երիտասարդի ընկերները անհանգիստ են եղել ու թափառել՝ իրենց հետ տանելով ընկերներին։ Ռենեն անտեսեց շրջապատի հարցերը, բռնեց Ռենայի դողացող ուսերը և բացեց մեքենայի դուռը։
«Տղաներ, նախ դուրս եկեք: Ուրեմն… հաջորդ անգամ…» Ռենեն չշարունակեց իր կշտամբանքը՝ ափսոսալով տեսնելով, որ կողքի փոքրիկ աղջկան լաց է լինում։ Ռենեն կանգնեցրեց մեքենան։ «Բավական է… այլևս մի լացիր։ Տգեղ», – Ռենեն ձեռքը մեկնեց Ռենայի ուսից բռնելու և փոքրիկ աղջկա մարմինը սեղմեց կրծքին:
Ռենան անզուսպ լաց էր լինում՝ զգալով այն վախը, որը բացեց իր ծակոտիները, երբ այդ պարապ ձեռքերը հանկարծ բռնեցին նրա կրծքերը։
Ռենեն թույլ տվեց աղջկան թրջել իր հագուստը, մինչ Ռինայի հիշողությունը ստիպեց նրան թողնել իր գրկախառնությունը և հնարավորինս արագ վարել մեքենան:
Դրանից մեկ շաբաթ անց. Ռենեն հնարավորինս քիչ շարժումով շրջեց մեքենան՝ փորձելով չփոխել Ռինայի գլխի դիրքը, որը նրա գրկում էր։ -Աաա.-հառաչեց Ռենեն, երբ նրա առնանդամի ծայրը ավելի խորն էր մտնում աղջկա բերանի խոռոչը: Նրա ձախ ձեռքը փոխանցել է փոխանցումը երկրորդ արագության՝ թույլ տալով, որ մեքենայի արագությունը մնա կայուն: Ռենան ծծեց առնանդամը բերանում՝ վայելելով լեզվի վրա խառնված թթված ու աղի համը։
Նա մի պահ բերանից հանեց առնանդամը, նայեց ու վայելեց թուքը, որը թրջում էր առնանդամի լիսեռը աչքի առաջ։ Նրա շրթունքները իջան և համբուրեց առնանդամի ծայրը և այնուհետև նորից կուլ տվեց բերանը: «Մմմմհհ..» Ռենեն վայելում էր իր աղջկա լեզվի շարժումը, երբ այն կատաղի շարժումներով մաքրում էր նրա առնանդամի մաշկը: -Դուրս արի…-կամաց ասաց Ռենեն: Ռինան ձեռքը մեկնեց հետևի նստարանին դրված անձեռոցիկին, վերցրեց մի բուռ անձեռոցիկ, որքան կարող էր ուժեղ ծծեց Ռենեի առնանդամը, հանեց այն բերանից և անձեռոցիկով ծածկեց նրա առնանդամի շուրթերը: «Առրղհ…», – հառաչեց Ռենեն, երբ նրա սերմը դուրս եկավ՝ թրջելով առնանդամի ծայրը ծածկող հյուսվածքը: Ռինան ժպտաց իր սիրելիի արտահայտությունից։
Ռենեն զգաց, թե ինչպես է գրպանը թրթռում։ Նա գրպանից հանեց բջջային հեռախոսը՝ Ռինային թողնելով անձեռոցիկով մաքրելով մնացած սերմնահեղուկը… լեզվով համբուրելով նրա շուրթերը… «Անիծյալ, ոչ հիմա»: “ԱՀԿ?” «Ահ… երեխաներ, ես ձեզ անպայման կքշեմ»։ «Լավ, արի գնանք տուն, հասկացա»։ Ռենեն ժպտաց և զգաց, թե ինչպես են տաբատի կոճակը նորից հագնում.
“Oke.. thanks, love you so much”, Rene mengecup bibir Rina dan merasakan sisa-sisa sperma di ujung bibir gadisnya. “Ada apa?” “Ngga pa-pa.. aku sedih saja..” Rene tertawa kecil, “Hahaha.. ada apa sih?” “Ntar.. ada kakak..” Rena menutup speaker telpon dengan telapak tangannya, menunggu sosok Rina yang bersiul-siul menghilang dari hadapannya. “Halo?” “Iya.. ada apa adik kecil?” “Aku ngga kecil lagi!” Rene tertawa, matanya menatap ke depan, menghindari sebuah sepeda motor yang melaju kencang. “Iya deh, adik besar..” “Ngga mau besar.. tua..” Susah. “Ada apa sih..?” “Ngga pa-pa, pingin aja ngobrol ama kamu..” “Hahahaha.. masih ngga berani keluar?” Rena merasa wajahnya merona, “Iya..” “Besok kujemput pulang sekolah?” “Iya.. eh.. kutunggu loh.. bener ya!” Rene merasakan ketidak sabaran yang lazim dari seorang gadis ABG,
tertawa kecil dan berkata, “Oke, tungguin aja.” Rene tertawa melihat tubuh Rena yang tenggelam dalam baju yang kebesaran itu. Rena mengerang dari balik baju, “Jahat. Masa aku disuruh pakai yang begini..” Rene tertawa lagi. Kali ini lebih keras. Rena kembali masuk ke dalam kamar pas, dan keluar beberapa saat kemudian sambil cemberut, mengembalikan baju hip-hop itu ke gantungan, tanpa memperdulikan pandangan Mbak penjaga stan yang mencemooh. Rene mengusap kepala Rena dengan buku jarinya. Membiarkan Rena menggelengkan kepalanya dengan sebal. “Makan yuk.” Rene memperhatikan Rena menyantap paha ayam itu dengan penuh perhatian. ‘
Ah, desahnya dalam hati’, ini sudah yang kedua kalinya, tapi getaran ini.. sejenak Rene terngiang sebuah pepatah Jawa ‘tresno jalaran soko kulino’.. dan bibirnya tersenyum. “Apa liat-liat?” Rena menyerang bertanya. “Ge-er deh.. aku ngeliatin ayammu, kalo ngga abis..” Keduanya tertawa dan menghabiskan makanan mereka. Seminggu setelah kejadian terakhir.. di tengah hujan lebat.. “Mmmhh..” Rena mengeluh lirih, “Rene.. hh..” Rene mengecup bibir gadis kecil itu dengan perlahan, membiarkan gadis itu mengeluh.